Niedziela Miłosierdzia Bożego obchodzona podobnie we wszystkich kościołach Polski i Świata, w naszym kościele parafialnym w Bogorii miała dodatkowy i szczególny wymiar. Już w czynnościach poprzedzających msze święte, jakimi jest zainicjowane przez Biskupa Sandomierskiego Krzysztofa Nitkiewicza przybliżanie zasad wiary poprzez czytanie katechizmu, w tym właśnie dniu przyniosło nam tekst dotyczący składania ofiar.
Czyniliśmy to w każdej mszy świętej, nie zawsze rozumiejąc znaczenie i przeznaczenie tej ofiary. Teraz mogliśmy dowiedzieć się ważnych treści mających ścisły związek z Miłosierdziem Bożym. W tym to dniu w naszym Sanktuarium gościliśmy alumnów Sandomierskiego Seminarium Duchownego, którzy w odczytanym liście Rektora Seminarium przybliżyli nam działalność tej zasłużonej placówki i podziękowali za miłosierdzie okazywane poprzez wspomaganie działalności seminarium naszymi darami materialnymi oraz modlitwą.
Przeznaczony do odczytania w tym dniu list biskupów skupionych na Konferencji Episkopatu Polski noszący znamienny tytuł : Przedłużenie miłosiernych dłoni Boga, przybliżony nam przez jednego z alumnów, był dalszym i jeszcze głębszym rozwinięciem znaczenia Miłosierdzia Bożego oraz Miłości Bożej dla nas wszystkich oraz znaczenia naszej miłości i naszego miłosierdzia wobec ludzi potrzebujących jakiejkolwiek pomocy i wsparcia tak materialnego jak i duchowego poprzez nasze indywidualne działania jak i poprzez wyspecjalizowaną organizację Kościelną Caritas.
Inspirujące dla wszystkich wiernych jest wezwanie biskupów zawarte w słowach:
Uważne spojrzenie w oczy Jezusa Miłosiernego jest wezwaniem do tego, by i nasze spojrzenie na bliźnich stawało się coraz bardziej miłosierne. Przebite ręce i stopy Jezusa uświadamiają nam, że nie tylko słowa, ale i konkretne czyny miłosierdzia będą świadectwem naszego dojrzewania w szkole Jezusa Miłosiernego. On z obrazu: Jezu, ufam Tobie, niejako wychodzi ku nam, pragnie spotkać się z każdym osobiście w realiach codziennego życia. Dyskretnie pyta o teraźniejszość i przyszłość naszych rodzin, parafii, wspólnot, relacji małżeńskich, sąsiedzkich, o atmosferę w miejscach pracy. Stawia pytanie o przeżywanie cierpienia, samotności i niepewności o kolejny dzień. Do postawy miłosierdzia musimy ciągle dorastać przy Sercu Jezusa Miłosiernego!
Ostatni rozdział listu przywoływał znamienne słowa świętej Siostry Faustyny:
?Dopomóż mi, Panie, aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków, bym tylko umiała czynić dobrze bliźniemu, na siebie przyjmować cięższe, mozolniejsze prace. Dopomóż mi, aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze śpieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje własne znużenie i zmęczenie. Prawdziwe moje odpoczniecie jest w usłużności bliźnim. Dopomóż mi, Panie, aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich. Nikomu nie odmówię serca swego? (Dz. 163).
Na tym tle warto wspomnieć dodatkowy akcent obchodów dnia Miłosierdzia Bożego w naszym Sanktuarium. Był nim kolejny etap przygotowania dzieci klas II do Pierwszej Komunii Świętej. Zebrane przed ołtarzem dziewczynki i chłopcy przynieśli do kościoła i złożyli na ołtarzu skarbonki z darami miłosierdzia jakie zgromadziły w ramach wyrzeczeń przez okres Wielkiego Postu z przeznaczeniem dla dzieci będących w potrzebie.
Tym czynem dzieci zrealizowały najlepiej jak mogły idee miłosierdzia tak obszernie objaśnianą w Święto Miłosierdzia w całym kościele katolickim. Dzieci otrzymały w zamian poświęcone przez ks. kanonika Andrzeja Wierzbickiego książeczki do nabożeństwa.
Po mszach świętych alumni spotykali się z młodzieżą dla omówienia zagadnień związanych z powołaniami do stanu duchownego i realizacji tych powołań.