Boże Ciało jest to święto kojarzone z naszym narodowym charakterem religijności, spotykanej już w niewielu miejscach na świecie. Strojenie ołtarzy, a przede wszystkim uczestnictwo w procesji to, dla wielu z nas, nie tylko przeżywanie tradycyjnych zachowań utrwalonych w pamięci każdego z nas od najwcześniejszego dzieciństwa. To ważny moment w całym liturgicznym roku.

 

Wszędzie Boże Ciało jest świętem szczególnie radosnym jako, że w ten sposób obchodzimy pamiątkę tego ważnego w dziejach ludzkości momentu, gdy otwarty został dostęp do drzewa życia. „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, choćby i umarł, żyć będzie”. Eucharystia jest owocem drzewa życia. W czasie tego święta ten Szczególny Owoc, umieszczony w złotej monstrancji, obnoszony jest z szacunkiem po ulicach miast i po drogach wiosek, przynosząc wszystkim radość z niepojętego daru. Wspominamy w tym dniu również naszą pierwszą Komunię świętą, a także wszystkie następne Komunie święte i próbujmy za nie podziękować Chrystusowi. Dlatego w intencjach obchodów Święta Bożego Ciała naszego Sanktuarium umieszczono modlitwy za dzieci klas III, które właśnie teraz obchodzą I Rocznicę Pierwszej Komunii Świętej.

Msza święta, której przewodniczył nasz proboszcz, ks. kan. Andrzej Wierzbicki rozpoczęła się piękną pieśnią, której treść - jeśli poznamy pełne jej brzmienie - opowie nam o tym wszystkim co w takim dniu robić należy. Oto jej tekst:

Zróbcie mu miejsce, Pan idzie z nieba,

Pod przymiotami ukryty chleba.

Zagrody nasze widzieć przychodzi,

I jak się Jego dzieciom powodzi.

 

Otocz Go wkoło, rzeszo wybrana.

Przed twoim Bogiem zginaj kolana!

Pieśń chwały Jego śpiewaj z weselem

On twoim Ojcem, On Przyjacielem!

 

Nie dosyć było to dla człowieka,

Że na ołtarzu co dzień go czeka:

Sam ludu Swego odwiedza ściany.

Bo nawykł bawić między ziemiany.

 

Uścielajcie Mu kwiatami drogi,

Którędy Pańskie iść będą nogi.

Okrzyknijcie to na wszystkie strony:

„W środku nas idzie Błogosławiony!”

 

Straż przy Nim czynią Anieli możni.

Nie przystępujcie blisko bezbożni.

Obyście kiedyś i wy poznali,

Jakiegośmy to Pana dostali.

 

On winy nasze darować lubi.

Jego się wsparciem ten naród chlubi.

W domu i w polu daje nam dary,

Serc tylko naszych żąda ofiary.

 

Uroczysta procesja, w której brała udział bardzo liczna reprezentacja parafian i ich gości tradycyjnie już odwiedziła kolejno cztery ołtarze usytuowane w rynku. Pochód wiernych w drodze powrotnej do kościoła zatrzymał się na skrzyżowaniu dróg, gdzie prowadzący procesję ks. proboszcz pobłogosławił Najświętszym Sakramentem całą parafię i jej mieszkańców zwracając się w cztery strony świata. Zakończenie procesji nastąpiło w kościele parafialnym gdzie odśpiewano Magnifikat, a po błogosławieństwie „Boże coś Polskę”.

 

Tekst : Cz. Brudek

 

 Zdjęcia Cz. Brudek i Dominik Krzyżanowski 

 

  Materiał filmowy: Adam Krzyżanowski