Od 1993 Kościół katolicki na całym świecie obchodzi w dniu 11 lutego - w święto Matki Bożej z Lourdes - Światowy Dzień Chorego.

Ustanowienie tego święta było niezwykle cenną inicjatywą Jana Pawła II, a zarazem konkretną jego odpowiedzią na zgłaszane od wielu lat z różnych stron świata prośby i postulaty, aby przynajmniej jeden dzień w roku poświęcić w sposób szczególny tym, którzy fizycznie i duchowo nie mogą w pełni korzystać z uroków życia oraz oczekują naszej pomocy i wsparcia. Nasza parafia włączyła się w obchody tego święta i już w ostatnią niedzielę usłyszeliśmy zapowiedź specjalnego uczczenia Dnia Chorego oraz zaproszenie do przywiezienia na specjalną mszę w sobotę 11 lutego swoich bliskich, którzy zdjęci chorobą nie są w stanie samodzielnie przybyć, aby wspólnie modlić się o zdrowie i przyjąć Sakrament Chorych.

W dniu 2 lutego, obchodzonym w naszym Kościele jako święto Ofiarowania Pańskiego, w naszym sanktuarium odprawiona została Msza święta dziękczynna za powstanie Legionu Maryi. Eucharystii przewodniczył i homilię wygłosił ks. Rafał Cudziło, diecezjalny kierownik duchowy Legionu Maryi. W homilii ks. Cudziło zwrócił uwagę na potrzebę dawania odważnego świadectwa wiary, w którą doskonale wpisuje się nowo powstała wspólnota.

Pan Jezus, jako jedno z ostatnich pouczeń, przekazał Apostołom, aby szli na cały świat i nauczali wszystkie narody. Oczywiście nakaz ten nie dotyczy tylko samych Apostołów, ale także ich następców, czyli biskupów. Każdy z nich jest odpowiedzialny za powierzoną mu cząstkę Kościoła powszechnego.

Skończył się czas adwentu i oto kolejny już raz obchodzimy pamiątkę Narodzenia Pańskiego. W tę świętą noc, jedyną w swoim rodzaju, Bóg przychodzi do człowieka i zaprasza go do wspólnego, opartego na czytelnych ale i wymagających zasadach partnerskiego dialogu. Od razu rodzi się pytanie po co? Właściwie to Bóg nikogo zapraszać do dialogu nie musiał! Nie musiał się objawiać, nie musiał stwarzać świata, ani też powoływać w tym świecie do istnienia człowieka i innych stworzeń. Jest przecież tak doskonały że podjęcie czy niepodjęcie dialogu z człowiekiem ani tej doskonałości by mu nie umniejszyło, ani też nie powiększyło.